Saturday, January 29, 2011

 
రాళ్ళతో ముళ్ళతో నేస్తమే నాదిరా
నొక్కినా తొక్కినా నొప్పిగా లేదురా
బరువునే పరువుగా మోసేటి ఈ బ్రతుకు
నేర్పింది ఒక్కటే..
ఊపిరిండే వరకు ఉసూరుమనక
ఎప్పుడు నవ్వుతూ బ్రతకాలిరా

నోరారా నవ్వేద్దాం
ఖరీదులేదు చిన్న నవ్వుకి
కళ్ళారా నిదరోదాం
ఖర్చేమి కాదు కంటి పాపకి
నా సంగీతం గాలి పాట
నా సావాసం పూల తోట
నాకే సొంతం లొకమంత
నాకేమాత్రం లేదు చింత

వీళ్ళే బంధువులు అంటూ లేరు
జనమంతా నాకు చుట్టాలే
ఇల్లు వాకిలి అంటూ వెరే లేదు
జగమంతా నాకు సొంతిల్లే
ఆకలి తీరితే చాలునంది నా కడుపు
అందుకే మరి లేదుగా నాకు ఏ తలుపు

సంతోషాన్ని మించి ఆస్తి పాస్తి
ఇంక వెరే ఎందుకనుకున్నా
అంతే నేర్చుకోని అంతే చాలునని
అదే పంచిపెడుతున్నా
కొటలొ ఒక రాజులా ఉండలేను నేనసలు
తొటలో ఒక పువ్వులా ఉండని చాలు

Comments: Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]





<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

Subscribe to Posts [Atom]